ابوالفضل مدت زیادی است که با فریمورک Spring Boot کار می‌کند. اخیراً او به این فکر فرو رفته که قابلیت‌های مختلف این فریمورک چگونه کار می‌کنند. برای درک عمیق‌تر این موضوع، او می‌خواهد بداند قابلیت autowiring که تزریق وابستگی (dependency injection) خودکار با استفاده از آن انجام می‌شود چگونه کار می‌کند. از شما می‌خواهیم نسخه‌ی ساده‌ای از این بخش فریمورک Spring Boot را برای او بنویسید.
جزئیات پروژه
پروژه‌ی اولیه را از این لینک دانلود کنید. ساختار فایل‌های پروژه به‌صورت زیر است:
dependency-injection
├── annotations
│ ├── Autowired.java
│ ├── Component.java
│ └── Qualifier.java
├── exceptions
│ ├── CircularDependencyFoundException.java
│ ├── NoPublicConstructorFoundException.java
│ ├── NoUniqueComponentFoundException.java
│ └── NoUniqueConstructorFoundException.java
├── test
│ ├── A1.java
│ ├── B1.java
│ ├── IA.java
│ └── IB.java
├── Injector.java
└── Main.java
انوتیشن @Component
از این انوتیشن در کلاس‌هایی استفاده می‌شود که بخواهیم امکان استفاده از آن‌ها در تزریق وابستگی خودکار فراهم باشد. این انوتیشن شامل پارامتر value از نوع String است.
انوتیشن @Autowired
از این انوتیشن زمانی استفاده می‌شود که بخواهیم کانستراکتور موردنظر را جهت فراخوانی هنگام تزریق وابستگی خودکار مشخص کنیم. اگر کلاس موردنظر تنها شامل یک کانستراکتور باشد، نیازی به استفاده از این انوتیشن نیست. در غیر این‌صورت، فقط یکی از کانستراکتورهای کلاس باید دارای این انوتیشن باشد.
انوتیشن @Qualifier
از این انوتیشن زمانی استفاده می‌شود که بخواهیم از بین چند پیاده‌سازی برای یک اینترفیس یا کلاس، یکی را برای autowiring انتخاب کنیم. این انوتیشن شامل پارامتر value از نوع String است.
کلاس Injector
این کلاس، وظیفه‌ی اصلی قابلیت autowiring را برعهده دارد. این کلاس شامل متدی با نام get و با امضای زیر است:
public static <T> T get(Class<T> typeClass)
این متد را به‌گونه‌ای پیاده‌سازی کنید که با دادن یک کلاس به آن، یک نمونه از آن کلاس ساخته شود. همچنین، کلاس داده‌شده می‌تواند شامل یک یا چند کانستراکتور باشد.
نکات زیر هنگام پیاده‌سازی متد get باید رعایت شوند:
- اگر کلاس موردنظر شامل کانستراکتور
publicنبود، یک استثنا از نوعNoPublicConstructorFoundExceptionپرتاب کنید. - اگر کلاس موردنظر دارای بیش از یک کانستراکتور بود و بیش از یکی از این کانستراکتورها دارای انوتیشن
@Autowiredبودند، یک استثنا از نوعNoUniqueConstructorFoundExceptionپرتاب کنید. - اگر بیش از یک پیاده‌سازی برای یک اینترفیس یا کلاس جهت ساخت آبجکت وجود داشت که هیچ‌کدام از آن‌ها دارای انوتیشن
@Qualifierنبودند، یک استثنا از نوعNoUniqueComponentFoundExceptionپرتاب کنید (برای مثال، اگر اینترفیسی با نامIAداشته باشیم و دو پیاده‌سازیA1وA2از آن داشته باشیم که مقدار موجود در@Componentآن‌ها یکسان باشد). - اگر یک
@Componentباvalueیکسان برای بیش از یک پیاده‌سازی برای یک اینترفیس یا کلاس وجود داشت، یک استثنا از نوعNoUniqueComponentFoundExceptionپرتاب کنید. - اگر هنگام ساخت آبجکت‌ها با وابستگی چرخشی مواجه شدید (مثلاً اگر کلاس
Aدر کانستراکتور خود یک آبجکت از نوعBلازم داشته باشد و کلاسBدر کانستراکتور خود یک آبجکت از نوعAلازم داشته باشد)، یک استثنا از نوعCircularDependencyFoundExceptionپرتاب کنید.
نکات
- بررسی خطاها و پرتاب استثناها باید هنگام فراخوانی متد
getکلاسInjectorو هنگام بررسی آبجکت‌های موردنظر جهت ساخت صورت گیرد. - در صورت نیاز، می‌توانید متدهای دیگری نیز در کلاس
Injectorتعریف کنید. - تضمین می‌شود که از نوع داده‌های generic به‌عنوان آرگومان متد
getکلاسInjectorاستفاده نمی‌شود.
آن‌چه باید آپلود کنید
پس از پیاده‌سازی متد get، فایل Injector.java را آپلود کنید.
ارسال پاسخ برای این سؤال