ماشین تحریرهای قدیمی را شما یادتان نیست. کسی که می‌خواست با آنها تایپ کند بیچاره بود، چون ماشین تحریر تقریباً هیچ‌کدام از امکاناتی را که امروز نرم‌افزارهای حروف‌چینی دارند نداشت و فقط وقتی دکمه‌اش را می‌زدید شکل ثابتی از یک حرف را روی صفحه‌ی کاغذ حک می‌کرد! از جمله امکاناتی که نداشت، تراز کردن متن بود، جوری که اول و آخر سطرها در یک راستا قرار بگیرند. این کار را باید خود ماشین‌نویس انجام می‌داد و حساب می‌کرد که چقدر فاصله باید بین کلمات قرار بدهد (یا چقدر کلمات را بکشد) تا متن تراز شود. فرض کنید برای کمک به یک ماشین‌نویس خسته، قرار است برنامه‌ای بنویسید که تعدادی کلمه از او بپرسد و با فرض این که هر یک از کلمات قرار است در یک سطر روی کاغذ ماشین تحریر نوشته شود، چاپ کند (نه روی کاغذ!) که در آن سطر بین هر دو حرف، **چند** فاصله باید قرار بگیرد. می‌خواهیم فاصله‌های بین حروف هر سطر یکنواخت و مساوی باشند، یعنی بین دو حرف فاصله‌ی بیش‌تر و بین دو تای دیگر در همان سطر فاصله‌ی کم‌تری نباشد. فرض کنید کلمات فقط و فقط از حروف انگلیسی کوچک تشکیل شده باشند. ## **ورودی** در خط اول $n$ تعداد کلمات آمده و در $n$ خط بعدی، در هر خط یک کلمه می‌آید. ## **خروجی** در $n$ خط تعداد فاصله‌های بین هر دو حرف کلمه‌ی مندرج در آن سطر می‌آید. ### **ورودی نمونه** ``` ketab gol toop boz ``` ### **خروجی نمونه** ``` 2 5 3 5 ```